In oktober was ik in Zuid-Afrika voor ons jaarlijks overleg met de leidinggevenden in de verschillende landen. We hebben teruggekeken op het afgelopen jaar en plannen gemaakt voor het komende jaar. We konden elkaar in de ogen kijken, mooie en lastige dingen bespreken, voor en met elkaar bidden.

Plannen maken is nodig en goed. Zullen er voldoende middelen zijn om de plannen werkelijk uit te kunnen voeren? Die gedachte maakt mij soms onrustig. Zeker als we de laatste twee maanden van dit jaar ingaan en weten hoe belangrijk deze tijd is om door te kunnen gaan met ons werk.

Waarom ik doorga? Verhalen over hoe levens veranderen, die inspireren me. Bijvoorbeeld het korte verhaaltje dat een collega vertelde.

Samuel is een tienjarige jongen uit Oeganda. Hij is in het programma van Christ’s Hope gekomen na het overlijden van zijn vader. Zijn moeder Winny, die ziek en zwak is, zorgt voor hem voor zover zij dat kan. Op huisbezoek vertelt Winny aan de mentor van Samuel: “Ik heb Samuel in de afgelopen twee jaar zo zien veranderen. Van een zwak kind naar een gezonde, leergierige jongen. Ik kan hem zo weinig bieden, maar ik merk dat hij nu voldoende te eten heeft. En dat hij heel veel leert. Bovendien bidt hij elke dag voor mij en heeft hij mij geleerd te bidden. Dit heeft mij zo veranderd, dit geeft echt troost. Ik word er diep van binnen blij van.”

Ik word hier ook blij van. Ik word door Winny, Samuel en vele anderen bemoedigd om door te gaan. Het maakt groot verschil! Ik mag weten dat God zijn plan met Samuel en zijn moeder gaat en dat Hij zijn plan met Christ’s Hope gaat.

Hoe je ook betrokken bent bij Christ’s Hope, hoe klein of groot het ook is, jij maakt verschil! Ik wil je bemoedigen om hiermee door te gaan. Mag ik je vragen te bidden voor het werk dat wij doen?

Hartelijke groet,

Jannetta Huisman