Het verslag van de Climb for Hope
- On 10 februari 2025
- climb for hope, Congo, Kilimanjaro, sponsoractie, Tanzania
Van 1 tot 11 februari 2025 vond de Climb for Hope plaats.
Een internationale groep van 17 klimmers ging de uitdaging aan om de top van de Kilimanjaro (met 5895 meter de hoogste berg van Afrika) te bereiken. Vanuit Nederland deden Dries en Wiebe mee met deze sponsortocht.
Het doel: ondersteuning van het Christ’s Hope-programma in Congo. Daarvoor is in Nederland alleen al meer dan 25.000 euro opgehaald!
Na de klim hebben de deelnemers op 9 februari een bezoek gebracht aan de kinderen in het Christ’s Hope-programma in Tanzania.
Lees hieronder hoe Dries en Wiebe de Climb for Hope hebben ervaren.
Naar de top van de Kilimanjaro…
“We hebben een prachtige, maar intensieve week achter de rug: we hebben genoten van de omgeving (waarbij we ook hier onder de indruk zijn van Gods schepping) maar zijn ook vermoeid door de intensieve dagen en gebroken nachten.
Gelukkig hebben wij en ook de anderen geen last gehad van hoogteziekte. We hadden een gezellige groep, die allemaal (ook in de gebeden aan tafel) zich wilden inzetten voor de kids van Christ’s Hope.
De nachtelijke tocht was het meest bijzonder. Een lange stoet van lampjes de berg op. Met als eindpunt het behalen van de summit.”
…voor meer kinderhulp
“De afgelopen week van uitputting, afzien, te korte nachten, pijnlijke plekken en alles wat er verder nog tegenviel, valt in het niet bij het bezoek aan de kinderen in het programma!
We zijn er wel achter gekomen waarom we hiernaartoe zijn gegaan. En dat we er misschien nog wel meer energie in hadden moeten steken om de nood hier door te geven.
Een middag met de nodige emotie begon met een huisbezoek in Mwanza. We bezochten in een ‘huisje’ een oma met drie meisjes – de twee jongens waren naar het Christ’s Hope-programma. De moeder was door ziekte gestorven en de vader weggelopen.
Binnen was het donker en bijna niet voor te stellen dat daar zes personen zouden moeten slapen. Enorm confronterend. De oma spreekt haar dankbaarheid uit naar de hulp van Christ’s Hope. Zelf kan ze in eten voorzien door de mais en de aardappelen die in de tuin groeien.
Dan gaan we naar de plek in Mwanza waar de kinderen na schooltijd worden opgevangen. Alle in totaal 250 kinderen zijn er bij elkaar.
Een geweldig warm onthaal viel ons ten deel: er werd voor ons gedanst en enkele kinderen gaven een getuigenis: hoe door Christ’s Hope hun leven is veranderd. Hun zelfbeeld is verbeterd en ze zijn blij en dankbaar dat ze hoop voor de toekomst hebben. Ze delen die blijdschap met Bijbelteksten waaruit ze energie putten.
Ook bij het zien en horen van dit programma raak je geëmotioneerd: wat bijzonder om mee te maken.
… en opnieuw vraag je je af: had ik vooraf niet nog meer kunnen doen om mensen te wijzen op de noodzaak van het bieden van hulp aan deze kinderen? Aan de andere kant beseffen we des te meer waarom we hier zijn en op welke manier Christ’s Hope hier toekomst aan de kinderen wil geven.
Het mag duidelijk zijn dat alle ondersteuning voor deze kids hier enorm wordt gewaardeerd. We hebben vanmiddag meerdere keren ‘asante’ gehoord ofwel ‘dankjewel’.
Bedankt voor jullie meeleven en gebeden.”
Zien en gezien worden
“De centrale woorden van de afgelopen dagen waren voor ons ‘zien en gezien worden’.
Die woorden pasten bij de beklimming: stapje voor stapje goed kijken waar je loopt. Maar ook merkten we dat we door de gidsen en anderen van de groep werden gezien, dat er aandacht was voor elkaar.
‘Zien en gezien worden’ was ook zeker van toepassing bij het bezoek aan de oma en de kinderen in Tanzania: zien wie hulp nodig hebben, dus laten merken dat de ander wordt gezien.
De glimlach op het gezicht van een sponsorkind liet zien dat hij een andere toekomst tegemoet gaat. Hij is en wordt door Christ’s Hope gezien.”
Heb je deze actie gesponsord? Heel veel dank!
Heb je nog niet gegeven, maar wil je dat wel? Doneren kan nog, je gift is zeer welkom.
