Het verhaal van Kelvin

Deze zomer willen we drie indrukwekkende verhalen met jou delen. Verhalen van mannen die ons de impact van het werk van Christ’s Hope laten zien. Het eerste verhaal is dat van Kelvin: een man in de dop, een stralend en levendig kind.

Het is december 2019. Ik (Sander Joziasse, manager operations van Christ’s Hope) ben samen met bestuursvoorzitter Ron de Rover in Tanzania. We gaan met een medewerker (CareGiver) op bezoek bij Kelvin in een van de sloppenwijken van Mwanza. We banen ons een weg over de rotsblokken (Mwanza wordt ook wel Rock City genoemd), door smalle steegjes en over riviertjes die zijn ontstaan door de regen van gisteren. Het is een wirwar van straatjes tussen heel veel kleine huisjes. We zijn al snel onze oriëntatie kwijt, maar de CareGiver weet de weg.

We ontmoeten Kelvin bij zijn huis. Hij loopt met een half opgegeten mandazi (een gefrituurd broodje) in zijn hand rond het huis en kijkt met blije ogen naar de CareGiver die bij hem op bezoek komt. Eerst denken we dat hij het kleine broertje is; we verwachten niet dat hij al op het CarePoint zit, klein dat hij is.

Samen met zijn moeder en nog twee kinderen woont hij in een van de zeer kleine kamers in een huis. In de overige kamers wonen andere familieleden. Een grootvader heeft het huisje nagelaten. Kelvin is een klein, goedlachs en speels jongetje. In het CarePoint speelt hij uitbundig met de andere kinderen als het daar de tijd voor is.

Hij is nu vijf jaar oud en zit een jaar in het programma van Christ’s Hope. Toen Kelvin bij Christ’s Hope in het programma kwam was hij ondervoed en zag hij er erg slecht uit. Wat een verschil met het stralende en levendige kind dat nu voor ons staat!

Vader is niet in beeld en niet bekend en moeder heeft een zwakke gezondheid. Een zeer kwetsbaar bestaan voor Kelvin. Gelukkig woont hij vlakbij het CarePoint en heeft hij een CareGiver die heel persoonlijk bij hem betrokken is. Zijn moeder zegt erg dankbaar te zijn voor de verandering die zij ziet in het leven van haar zoon.